Miał być przyzwoity film, a jest film ze zbyt szybkim tempem dialogów i, miejscami, ze zbyt szybkimi zmianami ujęć, jakby osoba nigdy nie będąca przy mikrofonie na scenie zaczęła czytać tekst cichutko, szybciutko i niewyraźnie, będąc w przeświadczeniu, że wszystkie dźwięki dochodzą do każdego na widowni. Do tego żadna fraza nie jest artykułowana i podkreślana bardziej, jakby nie było treści ważniejszych i mniej ważnych - niby większy realizm, ale za to brak jakiejkolwiek teatralności i patosu. Kolejna wada to jakość audiowizualna filmu, np. efektów fizyczno-chemicznych! Czy na serio w dzisiejszych multikinach miało być widoczne ziarno i rozdzielczość 360p przy scenach widoku atomu, cząstek itd.? Scena wybuchu bomby oczywiście zaskakująco słaba - jakbym oglądał film dokumentalny w TV o bombie atomowej z malutkim budżetem (brak wybuchu od początku do końca, poucinany ciągłymi najazdami kamery na twarze aktorów, stateczne urywki grzyba atomowego, mało widać), nawet efekty dźwiękowe słabe - opóźniona fala dźwiękowa była dziwnie urwana (nie było echa w dolinie?), dźwięk słaby jakościowo.
A teraz detale: scena wyobrażonego przez żonę seksu podczas przesłuchań była naiwna i za długa, która kobieta wyobraziłaby sobie to w takim miejscu i w takiej pozycji(?), motyw rozmowy Roberta z Einsteinem wykreowany na tajemniczy i napompowany do granic absurdu, jakby idee fixe całego filmu, jakby obserwacja zza czarnej dziury jak w Interstellar; jak już inni zauważyli, brak budowania postaci i wyrazistych kreacji, więcej reżyserowanych dialogów, niż faktów - np. skoro znaczna końcówka filmu działa się lata po projekcie Manhattan, to mogli zrobić jeszcze scenę z incydentu w Los Alamos, gdzie zginął Slotin i porzucono pomysł zrzucenia trzeciej bomby atomowej na Japonię, chociaż postacie, powtarzam, były tak niewyraźne, że i tak nikt by nie kojarzył, który to naukowiec i nikt by nie zapłakał za nim. Podsumowując, należy przestać słuchać tych krytyków, którzy chwalili ten film.